Samen met Hugo Pádel hadden we de kans om een van de referentiefabrieken binnen deze prachtige sport te bezoeken. Hieronder laten we u de samenvatting achter die onze collega heeft opgesteld na ons bezoek aan de faciliteiten waar veel van de bladen die we later op de hellingen zien worden 'geboren'.
Padel World Press.- Bij onze aankomst werden we ontvangen door Marcos Gómez Laborda, die ons heel vriendelijk een gids naar de fabriek aanbood, die stap voor stap uitlegde waar een schop moet passeren (soms gaan ze meerdere keren door hetzelfde niveau) om te eindigen het creëren van dat product dat we in winkels en op de piste zien.
Om te beginnen konden we de verschillende grondstoffen zien en aanraken waaruit een paddletennisracket bestaat, zowel de verschillende stoffen, koolstofvezel, glas, enz. Als de soorten rubber die het hart van het racket vormen , die in hardheid variëren volgens specificaties.
Meteen daarna gingen we naar de persruimte, waar we de verschillende mallen zagen die de uiteindelijke vorm aan elk model zullen geven (diamant, rond,...). In deze mal worden ook de verschillende aanrakingen van de gezichten geëxtraheerd in het geval van ruw zijn, evenals de reliëfs waarmee sommige merken willen benadrukken, bijvoorbeeld de naam van het model, enz.
De mallen zijn het best bewaarde geheim van elke fabriek en elk merk... Hoewel alle fabricagestappen delicaat zijn en hun succes of fout het eindproduct kan wijzigen, is de waarheid dat de mallen degenen zijn die de waarde, het imago, dat de verschillende firma's willen aan hun bladen geven, naast dat het de plaats is waar de verschillende innovaties die ze op elk product willen implementeren, worden gecombineerd, of ze nu met gesloten bruggen zijn, met vormen, reliëfvlakken en een lang eindeloos aantal mogelijkheden … Natuurlijk wordt het fundamentele aspect van de combinatie van materialen gedaan in deze plaats van fabricage, waar merken en fabrieken innoveren met elk materiaal.
Zodra de materialen in de vormen zijn geplaatst, worden ze gesloten en gaan ze de oven in, waar we na een tijdje koken zullen zien hoe een 'RAW'-schop eruit zou zien, die lelijke en volledig zwarte schop met al het materiaal dat te zien is, maar wat de werkelijke basis is van het wapen dat we morgen in handen zullen hebben en dat, zoals we zeggen, elke fout die op dit punt wordt gemaakt fataal zou zijn voor het uiteindelijke resultaat, aangezien dit praktisch onze 'metgezel' zal zijn.
Het is tijd om retoucheer- en verbeteringsprocessen te doorlopen (schuurpapier, het handvat afsnijden, de overtollige hars wegsnijden, enz.) Wat op zichzelf het product is dat we 'RAW' noemen en ons een beetje dichter bij wat een paddle-tennisracket zou zijn: een vleugje hars, stopverf voor de kleine defecten die elk onbewerkt product kan veroorzaken en opnieuw vanaf het begin door de deskundige 'diëtisten' gaan voor opnieuw schuren en perfectioneren van meer dan het stuk ... Door een vergelijking te maken met de stijl waarin we een menselijk lichaam vormen om beter te worden, neemt de schop een vorm aan die meer lijkt op die van het eindproduct.
En gebruik makend van het populaire erfgoed... Nu komt ze als ZE OPKOMEN!! Dat wil zeggen, wanneer het door de handen gaat van wat we deskundige stylisten zouden kunnen noemen.
We gaan naar de verfkamer waar ze mooi worden gemaakt na verschillende handen en een droogprocedure die, volgens wat ze ons vertellen, niet veel neerslaat om de kwaliteit niet te verslechteren. Meteen daarna is het tijd om ze aan te kleden en wat is een betere plek dan in de handen van de wrijvende meisjes. Zoals ik ze persoonlijk heb verteld, lijkt het mij dat ze een spectaculair werk doen, dat geduld en tact vereist om alle emblemen te plaatsen die de verschillende merken op hun racket willen geven.
Als anekdote vertelden ze ons dat er merken zijn die tot 14 verschillende emblemen op elk van hun schoppen kunnen dragen... Wat een schande! Het moeilijkste is om ze te plaatsen wanneer het formaat kleiner is of wanneer de plaats waar ze worden geplaatst binnenshuis is, zoals bijvoorbeeld in de brug van de bladen. De waarheid is dat het zien ervan niet moeilijk lijkt, maar het is een taak die veel delicatesse vereist... Hoe meer we het zagen herhalen, hoe moeilijker het voor ons leek. Goed werk.
Zoals ik bekende aan Marcos, onze gastheer, kwamen we aan op de plek die ik het minst leuk vind, want naar mijn mening, meer sentimenteel dan wat dan ook, het is waar de schoppen lelijk worden ... En het is niemand minder dan het moment van de 'boor '. Natuurlijk is het heel mooi om het proces te zien (het enige dat niet handmatig is trouwens) waarbij de machines de gezichten van de messen doorboren, omdat ze op de messen lijken te dansen. Hoewel het erop lijkt dat ze in eerste instantie zullen breken, zijn ze door hun goede fabricage vanaf het begin stoïcijns bestand tegen de aanval van boren en boren.
Om de bladen af te werken, en na een vleugje vernis te hebben gegeven, om ze zeer glanzend en duurzaam te maken. Zo gaan we naar de eindmontage, waarbij bijvoorbeeld de originele greep erop wordt geplaatst en ze worden afgedekt met afdichtingen en ander gereedschap voor verkoop voor levering aan de klant.
We hebben al een schop.
Het is een samenvatting van de fabricage van de schop, maar we willen het personeel dat bij Madracket werkt in de kijker zetten... Hoewel ze tijdens ons bezoek geen moment hebben stilgezeten, aarzelden ze niet om zich beschikbaar te stellen om ons te laten zien in vertellen wat ze aan het doen waren.
Wij dringen erop aan: We werden getroffen door het aantal werknemers dat in de fabriek werkt en hoe we uit een materiaal, of het nu stof of rubber is, een product kunnen verkrijgen dat zo verfijnd en nauwkeurig is als een paddletennisracket. Een ander punt om op te merken is dat veel van de productieprocessen volledig HANDMATIG zijn. Behalve het boorgedeelte van de bladen, komt de rest voort uit de precisie van de operators.
Om meer dan voor de hand liggende redenen moeten we precieze gegevens over fabricage, samenstelling en hoeveelheden achterwege laten, maar ik hoop dat we hebben kunnen overbrengen wat we hebben geleerd.
We waren verheugd om het productieproces te zien en ik erken dat we onze rackets nu met andere ogen zien, iets waar we van houden en dat we niet anders kunnen dan een gezicht herinneren wanneer we aan het racket krabben of botsen met het racket van onze partner.
Bedankt MADRACKET voor de gelegenheid en het bezoek.
* U kunt al het nieuws in de wereld van paddletennis volgen in onze profielen Facebook y Twitter en abonneer je op onze Nieuwsbrief dagelijks nieuws.
