Padel World Press.- Een paar weken geleden zijn we begonnen met een nieuwe rubriek over Padel Wereldpers waarin, hand in hand Internationale Padelfederatie (FIP), we zijn de geschiedenis van onze sport ingegaan. In de tweede levering we verwijzen naar de eerste stappen in de uitbreiding en nu zullen we ons volledig onderdompelen in de periode van de grootste groei en consolidatie gedurende de jaren '80 en '90.
In het vorige artikel hadden we het over het zaad dat vruchten begon af te werpen in Spanje, waar, door toedoen van relevante figuren in sport en samenleving, paddletennis populair begon te worden bij het grote publiek, na een parallelweg in Argentinië. In het Zuid-Amerikaanse land werden steeds meer tracks geopend en een groter aantal spelers begon het te oefenen.
En 1984 de Club San Jorge werd ingehuldigd in de stad San Isidro, een van de meest populaire in heel Argentinië. Met in totaal 14 banen werd deze locatie een echte referentie en verzamelden de beste spelers van het land zich daar. Beetje bij beetje verspreidde paddletennis zich over de grote steden en had een speciale impact op Buenos Aires, Rosario, San Pedro, San Nicolás of Bahía Blanca, plaatsen waar belangrijke complexen werden gebouwd.
Als gevolg van deze snelle groei werd in 1987, zoals blijkt uit bestaande gegevens, de Platense Paddle Association, wat de eerste officiële instelling in de geschiedenis van deze sport zou zijn. Slechts een jaar later werd een groep vrienden opgeroepen door Oscar Nicastro zij stichtten de Argentijnse Paddle Association (APA), waarin alle fans van het land deel konden uitmaken van een organisatie die hen vertegenwoordigde, hun belangen en doelen verdedigde en hen ook verenigde rond gemeenschappelijke waarden en voorschriften.
In Spanje werd een instelling met gelijkaardige kenmerken opgericht, de Spaanse Padel Vereniging, die de naam van de sport 'veranderde' door deze aan te passen aan het acroniem 'Promotie van sport, educatieve en recreatieve activiteiten', dat wil zeggen PADEL
Merkwaardig is dat het in ons land verdeeld was met sommigen opmerkelijke verschillen in de regelgeving, aangezien hier de zogenaamde serveer en net spel, waarmee de rest van de opslag kon worden gevolleybald, een feit dat in Spanje gebeurde en niet in Argentinië, vooral vanwege het verschil in constructiematerialen van de banen. Daarnaast was er aan de Spaanse rechtbanken de beroemde 'piek', wat een projectie was die plaatsvond op de kruising van de ratel van muren met de draad die de speelvelden verbond.
Al in de jaren 90 vond de unie tussen de twee landen plaats en in 1997, in Barcelona, regelgeving was verenigd, waardoor onze sport bekend werd als 'Pádel', waarbij de toppen van de banen verdwenen en de service kon volleyen.
De constructie van de sporen bleef zonder een duidelijke beperking buiten hun afmetingen. Elke club was vrij om de bouwmaterialen te kiezen die ze wilden, de meest populaire waren kunst- en natuurgras, parket of cement.
Als keerpunt in deze unie van naties, de ondertekening Sportverbinding van de broers Tonio en 'Cacho' Nicastro stelden de viering van de eerste ontmoeting tussen Spanje en Argentinië, waaraan twee teams deelnamen met de beste spelers uit elk land. Het Spaanse team werd aangevoerd door Don Rafael Silvala.
Tot slot, in januari 1998 de uitnodiging van de Spaans eerste elftal naar Argentinië. Een eerste ontmoeting vond plaats in Buenos Aires en in augustus van datzelfde jaar een rondreis door verschillende Spaanse steden zoals Madrid, Bilbao en Marbella.
Bron en afbeelding: Internationale Padelfederatie (FIP)
* U kunt al het nieuws in de wereld van paddletennis volgen in onze profielen Facebook y Twitter en abonneer je op onze Nieuwsbrief dagelijks nieuws.
