Padel World Press.- Hoewel we begonnen het eerste hoofdstuk Met de originele varianten van regels en diversiteit aan modaliteiten van de 'puntaco's' in de jaren '80 en '90 in Spanje, durven we nu nog verder terug te gaan en enkele gegevens ter overdenking achter te laten die de echte geschiedenis van de oorsprong van onze sport, van de hand van de eerste baan in het huis van Enrique Corcuera, in Acapulco (met een origineel verhaal van een belangrijke familievriend en beste padelwereldkampioen sinds meerdere jaren, Adriana Costagliola).
We verwijzen naar het feit dat niet minder dan in de laatste jaren van de 1922e en het begin van de 1941e, in New York en Californië een sport werd beoefend genaamd Platform Tennis, die bestond uit een minitennisbaan, met zijn laterale uit zones, en aan alle vier zijden afgesloten door metalen hekken. Later werd het Paddle Tennis genoemd en in 500 werd het eerste toernooi gehouden. Het was zo populair dat de United States Paddle Tennis Federation (USPTA) het jaar daarop werd opgericht en in XNUMX werd deze padel in bijna XNUMX steden in de Verenigde Staten gespeeld.
We zijn er zeker van dat de gelijkenis van Paddle Tennis USA met onze sport een echte nieuwsgierigheid is, die eerder lijkt te zijn geboren door een terloopse reactie, vanwege ruimtegebrek en om het 'plezier' van iets dat lijkt op tennis te optimaliseren, maar dat het was nodig om te beperken om het te kunnen oefenen en bovendien om niet te veel ballen in de buurt te verliezen.
De naam Adriana Costagliola vergezelde ons vele jaren. Zijn overwinningen op het circuit liepen parallel met de bewondering en vriendelijkheid van zijn persoonlijkheid, waardoor hij al snel een groot aantal volgers kreeg die voor het grootste deel goede vrienden werden. Adri was en is een referentie in Spanje en Argentinië, waar hij momenteel woont en nog steeds nauw verbonden is met paddletennis. Om al deze redenen heeft deze versie een onmiskenbare meerwaarde:
Laten we eens kijken hoe hij ons zijn versie en kennis van de oorsprong van paddletennis in de wereld vertelt:
“In hun huis in Acapulco bezat de familie Corcuera een stuk grond van 20×10, waarvan ze gebruik maakten om een net te plaatsen en zo een minitennisbaan aan te leggen om plezier te hebben met vrienden. Het was 1969 en, zoals ik lang geleden hoorde, moesten de beoefenaars de ballen zoeken toen ze de baan verlieten tussen de weelderige vegetatie. Om dit ongemak te voorkomen, liet Corcuera muren aan de achterkant bouwen (die, op basis van de foto's die ik zag, bereken ik, ongeveer 3 meter zouden zijn) en aan de rand, waar de tralies die de baan nu omringen, een- anderhalve meter muren waar hij een draad van meer dan een meter aan toevoegde om de zijkanten af te sluiten.
Je kunt de baan zien dankzij een foto gemaakt door Luis Rettori, eigenaar van het gespecialiseerde tijdschrift peddel tijdschrift. Luis, een goede vriend van velen van ons, was een van de eersten die wedde op paddletennis, met een kwaliteitspers, die in de vroege jaren van de jaren negentig het meest gelezen grafische verkooppunt in Argentinië werd.
Laten we nu verder gaan met de geschiedenis van paddletennis. In de zomer oefende de familie Corcuera dit 'spelletje' van geïmproviseerde regels met hun vrienden en gasten. Ze serveerden bijvoorbeeld in een rechte lijn (en niet gekruist, zoals nu het geval is) en speelden tot 21 punten, aangezien tafeltennis wordt gescoord. Hiermee bereikten ze dat in korte tijd andere vrienden konden spelen. Dus, ter ere van de Mexicaan die per ongeluk een nieuwe sportdiscipline uitvond, noemden wij Argentijnen het 'Paddle-Tennis Corcuera'.
En Alfonso de Hohenlohe, was de voorloper van paddletennis op het Iberisch schiereiland. Hohenlohe, zakenman van Duitse afkomst, promotor van de bouw en bovendien eigenaar van het hotel Marbella Club aan de Costa del Sol was hij een goede vriend en frequente gast van Don Enrique op Mexicaanse bodem. Tijdens een van zijn verblijven in het huis van de Corcueras leert hij over het nieuwe spel, dat hij dynamisch en vermakelijk vindt, en bij zijn terugkeer in Spanje besluit hij een baan te bouwen in zijn hotel in Marbella.
Iets anders dat ik met jullie wilde delen, is dat ik in 1997, samen met mijn grote vriend en paddle-tennispartner, Cecilia Baccigalupo, het internationale toernooi won, genaamd 'Enrique Corcuera-beker'. Bij die gelegenheid had ik de eer Don Enrique en zijn vrouw Viviana te ontmoeten. Ik herinner me dat we Virginia la 'China' Mazzuchi en Lisandre 'Neki' Berwig in de finale versloegen, twee uitstekende spelers, goede vrienden en zeer belangrijke hoofdrolspelers in de geschiedenis van padel.
En om af te sluiten, illustreren we een afbeelding van een van de wedstrijden Argentinië-Spanje 1989/1990 op Parada 24 in Punta del Este -Uruguay-, waar we Alex Jiménez en Joaquín Almasqué een geweldige wedstrijd zien eindigen tegen twee geweldige Argentijnse spelers, zeer bekend om hun sportbijnamen: de beer en de zweep.
We vestigen de aandacht op de hoogte van het zijhek van de baan en de grote menigte toeschouwers, waar de meest nieuwsgierigen de figuur van Julito Alegría kunnen vinden.
Tot ziens.
Adriana Costagliola.
We zullen doorgaan met nieuwe hoofdstukken van deze penseelstreken van de geschiedenis van padel.
Joaquin Almasque
* U kunt al het nieuws in de wereld van paddletennis volgen in onze profielen Facebook y Twitter en abonneer je op onze Nieuwsbrief dagelijks nieuws.
