“Die tribune die zingt, die danst, die zijn identiteit laat zien en tegelijkertijd de show naar een hoger niveau tilt. Dat opgewonden publiek dat wordt getoond, dat wordt geclaimd als een fervente, gepassioneerde fan, verslaafd aan emoties. Die hobby die zonder aarzelen reageert. De passage van de World Padel Tour door La Rural is een emotionele injectie. Duizenden mensen (bijna 4000 alleen al in de finale) brengen de wedstrijden naar een andere dimensie in een gebied dat trilt van deze sport. De organisatie is trots op het resultaat van de Buenos Aires Padel Master 2017. Er zijn redenen voor vreugde”. Mis dit artikel niet, aangeboden door onze collega's op padelazo.
Padel World Press.- Daar waar de peddel met leemvoeten werd gekatapulteerd om later met een klap te zinken, duikt hij vandaag zonder haast en met kracht weer op. Weg is die Argentijnse padel van midden jaren tachtig tot negentig; een kaartenhuis, zonder stevige structuur, zonder planning, zonder strategische visie, dat de crisis van 2001 niet kon weerstaan en meedogenloos instortte.
De huidige realiteit is anders. Met meer pauzes en minder fouten lijkt de sport van 'El Bela', 'El Galleguito Díaz' of Sanyo Gutiérrez te herleven in Argentinië; de padel van Mago Sanz, de Martian Lasaigues of Roby Gattiker.
De passage van het Professional Padel Circuit door La Rural bevestigt dat er wortels zijn en dat ze goed standhouden. Er is een honger naar paddletennis bij de Zuid-Amerikaanse reus. En World Padel Tour neemt de borst. Hij doet het vandaag, na het Masterfeest van Buenos Aires, op dezelfde manier dat hij de verantwoordelijkheid uit de weg gaat als er plastic op de tribunes verschijnt, de finales worden uitgesteld of de tests direct worden geannuleerd.
De waarheid is dat in Buenos Aires succes, buiten WPT, andere ouders heeft. Sommige zijn zichtbaar in de frontlinie, zoals Sports Vision, La Rural SA of het lokale bestuur zelf; anderen, in de schaduw.
Ook zij hebben natuurlijk deze Argentijnse stop mogelijk gemaakt, die heeft gediend als een prachtige thermometer om de polsslag van de paddletennisfans daar te nemen. Maar op dezelfde manier laten de volle capaciteit op de tribunes, de sfeer, de show waar de WPT-organisatie prat op gaat, zien hoe onbegrijpelijk het is dat in heel Zuid-Amerika slechts één officiële test van het Circuit wordt gehouden.
Río Gallegos en Mendoza, WPT-stations onlangs, zijn vergeten. Nu alleen Buenos Aires, te klein voor het op een na grootste land in de zuidelijke kegel, met bijna 3 miljoen vierkante kilometer, een gebied met meer dan 25.000 paddle-tennisbanen, een natie die gretig is naar deze sport, natuurlijk een van de 'hun' sporten. Een test, schaars voor een hobby die passie en enthousiasme uitstraalt.
Nu, alleen Buenos Aires, alleen mannen. De vrouwtjes tellen niet eens mee.
Het uiterlijk van de World Padel Tour lijkt niet verder te gaan dan de onmiddellijke terugkeer. In de vijfjarige ervaring zijn hiervan voorbeelden te vinden. Je vergelijking bevat altijd twee elementen: geld en vandaag. Als je vandaag geld hebt, heb je vandaag bewijs. Of het nu in Andorra of Miami is; of gisteren in Dubai en Monte Carlo. Het resultaat is nu, de toekomst is van anderen. De formule is even legaal als weerlegbaar.
Er is geen brug met die (her)opkomende sportscene, met zijn vruchtbare jeugdopleiding. Tot nu toe via zakenman Fabrice Pastor, met de Fabrice Pastor Cup, een test die verschillende Zuid-Amerikaanse parels naar zich toe trekt (onder andere Andrés Britos, Fede Chingotto, Juan Tello, Agustín Tapia of Lucas da Cunha Bergamini). Een individuele weddenschap die meer opmerkelijke en aanhoudende collectieve inspanningen vereist, en die ze niet alleen niet vindt, maar ook botst met andere belangen. Omdat het circuit breekt met Pastor maar zoekt geen alternatieven.
De vurige Argentijnse padel is geïsoleerd van de World Padel Tour die eenmaal per jaar in dat land verschijnt. Argentinië, de onbetwiste kwekerij van grote talenten, heeft genoegen genomen met kruimels die wachten op iemand daar om geld te verdienen, zodat iemand hier zijn oren opent en zijn ogen richt op Argentijnse padel.
De Braziliaan Pablo Lima, figuur in de finale van de Buenos Aires-meester, uitte aan het einde van de wedstrijd in de WPT-bus een verlangen dat in die richting wijst. “Ik ben erg blij en gelukkiger voor mijn partner omdat hij op zijn land heeft kunnen winnen. Eens kijken of ik op een dag in ieder geval een toernooi in de mijne kan spelen”. Maar de realiteit is dat als Argentinië nauwelijks telt, Brazilië (of Chili, of Mexico,...) niet eens op de radar van de organisatie verschijnt. Niet in ieder geval totdat uw twee kostbare voorwaarden in de vergelijking naar voren komen: geld en vandaag.
De officiële fanfare beëindigd, de oefening van ijdelheid van het Circuit verstikt, de hoop is dat iemand zijn ogen van zijn eigen navel afwendt om met ijver naar de realiteit te kijken die de tribunes van de Buenos Aires Padel Master 2017 met ijver hebben getoond. Hé stervelingen!
Foto: Wereld Padel Tour
* U kunt al het nieuws in de wereld van paddletennis volgen in onze profielen Facebook y Twitter en abonneer je op onze Nieuwsbrief dagelijks nieuws.
