Voor de vijfde dag op rij vertelt de speelster uit Malaga over haar ervaringen op het WK... En vandaag is een heel bijzondere dag voor haar: niet iedereen kan naar bed met een wereldkampioenstitel onder de arm.
Padel World Press.- De wekker ging. Het was 07:15. Ik werd met veel enthousiasme wakker omdat we eindelijk weer de WK-finale zouden spelen. Vier jaar na wat we in Cancun hebben meegemaakt, zouden we opnieuw onze paden kruisen met die van Argentinië. Ik voelde het moreel en de energie in volle gang.
Maar vóór die afspraak was het tijd om, in het gezelschap van Martita Ortega, het duel van de ronde van 09 van het Wereldkampioenschap voor Nationale Koppels te spelen. De wedstrijd was om 00:XNUMX uur, we stonden tegenover een Uruguayaans koppel en we wonnen het goed... We waren al geplaatst voor de kwartfinales!!
We gingen terug naar het hotel, waar we elkaar ontmoetten en de line-up voor de grote finale leerden kennen... We zaten allemaal in een kring, bij het zwembad... En op dat moment zei Jon, onze coach, dat ik op de bank…
Je kunt het je voorstellen. Met een pennenstreek viel ik uit elkaar... Niet in staat zijn om mijn land te vertegenwoordigen in deze finale was het moeilijkste wat me kon overkomen en zo was het ook. Al mijn metgezellen omhelsden me, sommigen huilden zelfs... Maar de beslissing was genomen. Heel verdrietig, ik ging naar mijn kamer om een reden te vinden...
Ik probeerde uit te schakelen en schreef een ansichtkaart aan mijn Zweedse grootmoeder (ik schrijf ansichtkaarten vanuit elke stad waar ik naartoe reis). Toen begon ik naar het nieuws te kijken tot lunchtijd... Na de lunch gingen we naar de club en om te verbergen wie we speelden, moest ik de band opnemen en het veld op. Toen de line-ups werden gegeven, zat ik op de tribune en, hoe kan het ook anders, juichte mijn team tot de dood toe.
Mijn teamgenoten vormen een geweldig team en dit werd aangetoond toen ze met gezag naar voren trokken. Dus, wereldkampioenen, ik kon het niet helpen, maar ik voelde een bitterzoete sensatie: lief voor het houden van de beker; bitter over het niet kunnen spelen van deze finale, waar ze al vier jaar op wachtte.
We bleven naar de jongens kijken en toen kwamen we naar het hotel om te eten en te slapen.
Vrijdag moet ik op mijn best zijn voor de Koppels Wereldbeker aangezien we een moeilijke wedstrijd hebben tegen Alejandra en Icíar... We willen ons best doen en twijfel er niet aan dat ik alles op het veld laat
Welterusten en tot morgen… Vandaag ga ik naar bed Wereldkampioen maar… Dit wereldkampioenschap is nog niet voorbij!!
Carolina Navarro
* U kunt al het nieuws in de wereld van paddletennis volgen in onze profielen Facebook y Twitter en abonneer je op onze Nieuwsbrief dagelijks nieuws.
