Óscar Solé, de stem die ons vergezelt in de live wedstrijden van elk WPT-toernooi, de man die ons al jaren vertelt, met zijn kronieken, alles wat er is gebeurd in de verschillende tests van het professionele circuit, vertelt ons over zijn relatie met Juan Martín Díaz en Fernando Belasteguín en hoe het nieuws van hun scheiding past.
Padel World Press.- Er zijn veel reizen samen geweest, vele uren gepraat, veel gedeelde ervaringen... Er zijn veel Sandra Milanese geweest, veel onvergetelijke momenten. Desondanks is niemand beter dan hij om ons te vertellen wat het betekent en wat het zal betekenen, voor deze sport het einde van een paar dat voor altijd in de legende van padel zal blijven.
“Ik moest het tot drie keer lezen om te geloven dat het waar was. Ik dacht dat een 'hacker' zijn ding had gedaan. Ik heb op de kalender gekeken voor het geval het 28 december was, voor het geval het een grap was. Maar helaas was niets zo ECHT als die verklaring die we op maandag 4 augustus 2014 tegenkwamen... Juan en Bela die hun 'scheiding' aankondigden.
Bombazo, nieuws, verrassing, of het bijvoeglijk naamwoord dat ze erop willen zetten. De waarheid is dat het met elke minuut die verstrijkt moeilijker wordt om te verwerken dat vanaf 1 januari 2015 de koningen in één klap zullen verdwijnen. De afstanden bewarend en met vergeving van de gelovigen, in de 'Bijbel' van Padel zullen dit A.JB en D.JB zijn.
De 'harde schijf' in mijn hoofd ging in de war. Duizenden momenten samen met deze twee personages kwamen in me op. Ik had het geluk om tweederde van zijn succesvolle professionele carrière live en direct te volgen, sinds 2005, toen mijn vriend Kiko Alegre het idee kreeg om mij kennis te laten maken met deze wondere wereld van paddletennis.
Het was acht jaar lang ervaringen en situaties delen met deze HEREN, met hoofdletters, die de deuren van hun leven voor mij hebben geopend, ook buiten het professionele veld. Het woord VRIEND is erg groot, maar tot op zekere hoogte heb ik zijn vriendschap gevoeld, een vriendschap die verder gaat dan sport en de computer.
Gedurende deze tijd ben ik ze 'ziek' geworden, in de goede zin van het woord, omdat ze na elk toernooi, na elke triomf, moeten zoeken en zoeken naar wat ik moet schrijven. Ik heb ze alles genoemd, koningen, cracks, monsters, onverzadigbaar, zelfs "p... amos", na een wedstrijd die ik nooit zal vergeten. Het was in de kwartfinales van het Marbella-toernooi, in de Nueva Alcántara-club, op 7 augustus 2008. Zijn rivalen waren de Brazilianen Marcello Jardim en een piepjonge Pablo Lima. Definitie in de tiebreak van de derde set, een 6-1 voorsprong voor Lima-Jardim en we hadden de titel al klaar... "Op het ritme van de samba doodden ze Juan en Bela". Maar het was natuurlijk een gebrek aan respect van onze kant, vergetend dat ze aan de andere kant van het netwerk zaten, de gebruikelijke, Juan Martín Díaz en Fernando Belasteguín. Ze draaiden de stand in een mum van tijd om en wonnen met 10-8. Het was nog een hoofdstuk van zijn legende, die ons dwong tot de kop 'Juan en Bela en er zijn genoeg woorden'.
Zoals deze, ontelbare voorbeelden... Zoals die slechts 24 uur geleden toen ze de Estrella Damm Marbella Open veroverden, wat titelnummer 165 voor hen betekende... Wat een barbaarsheid!!
Ik ga mezelf niet verder uitbreiden, want bij hen zijn er altijd genoeg woorden. Ik wil je gewoon bedanken dat je ons al die jaren in vervoering hebt gebracht, dat je ons verliefd hebt gemaakt op deze sport. Juan en Bela gaan apart verder, maar ze gaan door. Laat dit niet op een begrafenis lijken. Hun gemeenschappelijke geschiedenis heeft een vervaldatum, maar we zullen het geluk hebben om ervan te blijven genieten op het circuit en pagina's van hun legende te blijven schrijven.
Niets zal hetzelfde zijn. Een nieuw verhaal begint, het DJB-tijdperk. Nogmaals bedankt, lieve KONINGEN.
Oscar Sole.
* U kunt al het nieuws in de wereld van paddletennis volgen in onze profielen Facebook y Twitter en abonneer je op onze Nieuwsbrief dagelijks nieuws.
